| Ivo Skoric on Mon, 17 Sep 2001 21:51:10 +0200 (CEST) |
[Date Prev] [Date Next] [Thread Prev] [Thread Next] [Date Index] [Thread Index]
| [Nettime-bold] Osama - a citizen of Bosnia |
I am glad to see that Bosnian government offered help. For two reasons - first, because Bosnia was a victim of such a horrible war and destruction for the past decade. And second - Bosnia was helped by mujahedeen partially financed by Osama Bin Laden - who was issued Bosnian passport in 1993 by Bosnian embassy in Vienna (this just went out in Bosnia after arrest of Tunisian mujahedeen Mehrez Audouni, also a Bosnian citizen with nom de guerre Abu Talha, in Istambul in connection with the terrorist network). Allegedly the passport was issued in one of the names Osama uses - Mujahid Sejh. Bosnian citizens are disgusted and terrified (as if they don't have enough of Balkan war criminals mingling among them). Let's hope the government of Bosnia will strip Osama quickly of his citizenship there. ivo http://www.tuzla.net/stories.php?story=01/09/12/3152817 Date sent: Mon, 17 Sep 2001 08:49:27 +0100 Send reply to: Tribunal Watch List <[email protected]> From: "Knight, Jonathan" <[email protected]> Subject: [TW] Bosnia Ready to Help U.S. Attacks Probe To: [email protected] Tribunal Watch archives since 1995 http://listserv.acsu.buffalo.edu/archives/twatch-l.html Bosnia Ready to Help U.S. Attacks Probe SARAJEVO, Sep 14, 2001 -- (Agence France Presse) Bosnia said Thursday it fully supported U.S. efforts to hunt down those responsible for this week's terrorist attacks in New York and Washington voicing readiness to help if called upon. "We are determined to help as much as we can," the country's Prime Minister Zlatko Lagumdzija told a press conference. Lagumdzija's spokesman, Amer Kapetanovic, said that Bosnian police were ready to act upon any possible request by the U.S. in relation to the attacks. The Bosnian authorities declared Friday a day of mourning, and the observation of three minutes of silence has been called for Friday at noon (1000 GMT). ((c) 2001 Agence France Presse) Bosnia-Herzegovina to Mourn American Victims SARAJEVO, Sep 14, 2001 -- (dpa) The government of Bosnia-Herzegovina has proclaimed Friday as a day of mourning for victims of the dreadful terrorist attacks carried out Tuesday in the United States. The government called on all Bosnias citizens as well as local and international organizations to halt all activities at noon Friday and pay their respects to all victims of the attacks in New York and Washington, D.C., with three minutes of silence. Bosnian religious leaders also called on citizens to pray for the innocent victims of terrorism. The leader of the Catholic Church in Bosnia, Cardinal Vinko Puljic, sent his condolences to Cardinals Edward Egan of New York and Theodor McCarrick of Washington, D.C. "God bless America and all other countries and save them from attacks on innocent people, democracy and the freedom of each person and every state," the cardinal said in a letter. Bosnian Moslem religious leader Reisu-l-Ulema Mustafa Ceric also condemned the attacks and called for prayers for the victims. (C)2001. dpa Deutsche Presse-Agentur GmbH. All rights reserved. This material must not be published, broadcast, rewritten or redistributed in any form. Mother Teresa, born Agnes Gonxha Bojaxhiu in 1910 in Skopje of Albanian parents, died September 5, 1997 in Calcutta. � EPA </support/epa_copyright.php3> http://news.bbc.co.uk/hi/english/world/europe/default.stm Sunday, 16 September, 2001, 01:26 GMT 02:26 UK Macedonia wants residual peace force By Paul Anderson in Skopje Diplomatic sources in Macedonia say its leaders are to ask Nato to keep a limited force in the country to protect western peace monitors after the bulk of Alliance troops pull out at the end of the month. News of the agreement, corroborated by un-named government sources, comes a day after the visit to Skopje by Nato Secretary General Lord Robertson. In a peace process fraught with problems, the agreement to keep a small reconfigured Nato force behind in Macedonia, after the bulk of its troops pull out at the end of the month, is a breakthrough. The Macedonian President Boris Trajkovski, is quoted as saying he's willing to invite a force of 350 troops to deploy discretely to the areas of conflict in the north and north west. Their task will be to protect western peace monitors. The Macedonians had been insisting their army and police forces would guarantee their security, but that was unacceptable to the monitors themselves and was feared by the Albanians. They have now handed in two thirds of the 3,000-plus weapons Nato aimed to collect and destroy. No formal request has been put to Nato yet, but diplomatic sources in Skopje say a decision could be reached in days rather than weeks. Problem solved If so, it is one more problem solved, but there are others ahead, not least the continued presence of Macedonian paramilitaries close to sensitive areas and the fact that parliament has yet to pass a partial amnesty for rebels It has also got to take a first reading of a set of constitutional changes favouring Macedonia's Albanian minority. Without it Nato cannot begin the third and final phase of weapons collection. Lord Robertson urged parliament to move quickly and described efforts by some hard-line Macedonian politicians to call a referendum on the changes they are being asked to approve as a "spoiler", designed to derail the process. http://www.thetimes.co.uk/section/0,,649,00.html MONDAY SEPTEMBER 17 2001 Nato troops to stay after deadline in Macedonia BY JOHN PHILLIPS AND DRAGAN PETROVIC IN BELGRADE BRITISH-led Nato troops will stay in the Former Yugoslav Republic of Macedonia beyond next week's deadline for the completion of the collection of arms from ethnic Albanian rebels by the peacekeepers, diplomatic sources said yesterday. At least 350 troops from the multinational Nato force of 3,500 will stay in the Balkan country after September 26. They will remain as part of a compromise brokered last week, according to sources in Skopje, the Macedonian capital, quoted by Tanjug, the Yugoslav news agency. The agreement was reached during the visit last week by Lord Robertson of Port Ellen, the Nato Secretary-General. His visit came during talks between the Macedonian authorities and representatives of the insurgents of the National Liberation Army (NLA) the sources said. The deal, envisaging a continuing Nato commitment, was reported as the authorities, in another sign that the conflict may be abating, arranged for Macedonian Slav refugees to return to mainly ethnic Albanian villages near the northern city of Tetovo for the first time, starting on Wednesday. Albanian refugees who fled to the Yugoslav province of Kosovo have been returning to Macedonia since Nato's Operation Essential Harvest began last month. The operation had the limited objective of presiding over the disarmament of the rebels as part of efforts to prevent the country from sliding into civil war. The NLA agreed to surrender its weapons as part of a peace plan that was introduced by President Trajkovski of Macedonia. Under the plan, Macedonian Slavs promised to introduce constitutional changes to give greater rights to the ethnic Albanian minority in the country, which accounts for up to 35 per cent of the population. On Wednesday the Macedonian parliament is due to debate constitutional changes agreed under the peace plan, including partial recognition of Albanian as a joint official language with Macedonian and greater representation of Albanians within the police force. Parliamentary approval is a necessary condition for the Albanians to go ahead with the final handover of what supposedly is the last third of the NLA's arsenal of weapons. If the parliament takes several days to approve the changes, that may provide a pretext for Nato troops to remain in Macedonia beyond the September 26 deadline for the end of its mission, diplomatic sources said. The Macedonian President was quoted as suggesting that a referendum should be held to ratify the constitutional reforms once they are approved by parliament. Investigators have dug up at least 48 bodies, presumed to be murdered Kosovo Albanians, from a mass grave in western Serbia, a district court said. One of the victims was female, 38 were male and the gender of the other nine was not known. Investigators say that the victims were adult civilians who were shot and buried about two years ago. Some 2,500 ethnic Albanians and 1,300 Serbs are still listed as missing, two years after the end of the conflict. http://www.trebinje.com/article.php?sid=539 Srdja Trifkovic: Uslovi opstanka Srpskog identiteta u dijaspori Datum dodavanja: 16. 05. 2001. Rubrika: Intervju <topicindex.php?itopic=10> Dr Srdja Trifkovic je urednik magazina Rokford Instituta "Hronike" (Chronicles) i direktor Centra za medunarodne odnose. Jedan je od osnivaca i izvrsni direktor fondacije "Lord Bajron" za balkanske studije. U SAD Trifkovic uziva ugled nezavisnog i hrabrog kriticara politike i drustva. Srdja Trifkovic nedavno je boravio medju Srbima u Svedskoj, gde je ucestovao u razgovorima za okruglim stolom koje je organizovalo Srpsko drustvo iz Sedertelja na temu: Srbi sada i ovde (u rasejanju), putevi i stranputice". Trebinje.Com je dobio ekskluzivno pravo da objavi Trifkovicevu besedu saopstenu u Svedskoj... Vec duze od jedne decenije pripadnici srpske dijaspore sirom sveta bezuspesno pokusavaju da pariraju antisrpskom trendu koji je uhvatio korena u politickoj, medijskoj i akademskoj eliti zapadnog sveta. Stvarne razmere neuspeha postale su jasne jos u vreme sloma RSK i napada na RS u leto 1995, a pogotovu tokom bombardovanja same Srbije u prolece 1999. Postoje tri bitna uzroka tog neuspeha. Prvi je nepostojanje strategije ocuvanja imidza i identiteta Srba, utemeljene na jasno definisanim ciljevima; kao i usaglasene metodologije ostvarenja tih ciljeva. Drugi uzrok nasih promasaja jeste u kratkovidoj usmerenosti vecine Srba na reaktivnu kritiku tekuce politike zapadnih sila i njene medijske obrade, bez strateskog promisljanja alternativnih stavova i stalnog predlaganja novih konkretnih poteza kao zamene za nezeljenu politiku. I konacno, u pokusajima nastupa pred stranim medijima i politickim krugovima bio je prisutan potpuni amaterizam vodjstva izvesnih organizacija zvucnog imena, koje su zelele da se izdaju za ovlascene predstavnike ujedinjenog Srpstva u rasejanju, premda im je nedostajao stvarni legitimitet unutar srpske zajednice. Time je bio doveden u pitanje kredibilitet srpskog nastupa pred donosiocima odluka i tvorcima javnog mnenja zapadnog sveta. Usled svega toga bilo je lako da se odluke pogubne po Srbe otvoreno zagovaraju u medijima zapadnog sveta, usvajaju u zakonodavnim telima, primenjuju od strane vlada raznih zemalja i verifikuju od strane akademskog i strucno-analitickog establismenta. Doduse doslo je do osetne promene tona posle 5 oktobra, ali ona moze da se pokaze prolaznom. Radi direktnog uticanja na stranu javnost, a posebno na medije, zakonodavna i izvrsna drzavna tela i akademske institucije, neophodno je razviti mrezu delatnosti Srpske dijaspore koje ce teziti ostvarenju dva glavna cilja: (1) da se izmeni opsta slika o Srbima formirana tokom protekle decenije i (2) da se podstice jasno definisanje i ocuvanje srpskog identiteta unutar same zajednice. Ovaj zadatak ne dopusta odlaganje, jer stara antisrpska paradigma moze da se ubrzo ponovo uspostavi. U SAD, na primer, razne lobisticke organizacije u Vasingtonu povezane sa nekim drzavama-naslednicama SFRJ, politickim ili etnickim grupama za pritisak (Balkan Action Council, International Crisis Group itd) vec uzvracaju udarac. Trenutno im se sa srpske strane organizovano ne suprodstavlja niko. Potrebno je angazovati sredstva, volju i znanje za razvoj efikasne kontra-strategije. Imamo istinu i pravdu, a potrebni su nam znanje, smelost i novac. Namerno izbegavam termin "lobi" i "lobiranje" jer postoji opasnost brkanja pojmova. Lobiranje je usko definisana strucna delatnost. Nas je zadatak da ciljnu grupu - pripadnike politicke, medijske i akademske elite zapadnog sveta, zemalja-domacina Srpske dijaspore - i informisemo i obrazujemo a ne samo da lobiramo u smislu zagovaranja konkretnih zakonodavnih projekata. Svaki buduci plan delovanja Srpske dijaspore treba da obuhvata rad kroz obrazovno informativne fondacije neprofitnog tipa i razvijanje veza sa inostranim akademskim i naucnim institucijama. Cilj je da se radi na izgradnji povoljnog imidza Srba putem direktnog komuniciranja sa pripadnicima politickih, medijskih i akademskih krugova zemlje-domacina. Ovaj zadatak iziskuje uspostavljanje i razvoj licnih kontakata, uz angazovanje pre svega mladjih, obrazovanijih i dvojezicnih pripadnika srpske zajednice. Objavljivanje profesionalno uredjivanog, graficki besprekornog mesecnog casopisa na jeziku zemlje-domacina, koji ce donositi kvalitetne informacije i relevantne analize, predstavlja jedno od sredstava nastupa. Drugi je odrzavanje prvorazrednih Internet sajtova koji ce da budu svakodnevno dopunjavani sa ciljem da prerastu u pouzdani, blagovremeni i citirani izvor. Treci je uspostavljanje elektronske arhive, baze podataka i biblioteke posvecene Srbima, sa glavnim ciljem da se revidira negativni stav javnosti u odnosu na ratove 1991-99. Ne treba zaboraviti ni organizovanje skupova o Balkanu, bivsoj Jugoslaviji i evropskom jugoistoku i ucesce na skupovima u organizaciji drugih institucija, zatim medijske nastupe i predavanja gostiju na univerzitetima, javnim forumima i medijskim tribinama. Organizovanje informativnih putovanja uticajnih stranaca u srpske zemlje predstavlja jos jednu takvu aktivnost. Stalni plasman namenski pripremljenih tekstova i intervjua u stampi zemalja-domacina, strucnoj i akademskoj periodici, elektronskim medijima i Internetu bio bi dodatni vazan zadatak. I napokon ne treba zaboraviti pokretanje naucno-istrazivackih i izdavackih projekata koji doprinose afirmaciji srpske zajednice, negovanju njene tradicije, duhovnog nasledja i kulturoloske posebnosti, kao i isticanju doprinosa zemlji-domacinu. Trezveno definisani interes vecine zapadnih zemalja na Balkanu iziskuje politiku koja bi podsticala dugorocnu regionalnu stabilnost unutar medjusobno priznatih granica, bez dobitnika i gubitnika, ubrzan ekonomski razvoj i otvaranje mogucnosti za ucesce njihovih investitora u rekontrukciji regije. Prihvatanje navedenih principa iziskuje odbacivanje promasene politike iz prosle decenije, politike koja nije tretirala srpski narod kao integralni deo evropske ekonomske i politicke strukture vec kao antagonisticki entitet, kao trajnu crnu rupu u srcu Balkana. Ovo se, nazalost, jos ne desava. Milosevic napokon pade, a mnogi Srbi ponadase sa da ce po kratkom postupku biti pripusteni makar u predvorje elitnog kluba zvanog Zapad. Pre nego sto razmotrimo da li su im takva ocekivanja opravdana ili ne, treba da rascistimo izvesnu pojmovnu zbrku koja postoji kod nas oko samog koncepta zapadnog sveta i politike koju vode njegovi kljucni cinioci. Posle idiotske, paranoidne, neubedljive retorike propalog rezima o zapadnim imperijalistima i gnusnim im domacim slugama, ne treba da nekriticki uskocimo u njenu retoricku suprotnost koja velica tzv. medjunarodnu zajednicu koja svima, eto, obezbedjuje ljudska prava, slobodno trziste i demokratiju. Treba imati na umu da ponasanje donosilaca odluka savremenog Zapada na spoljnom planu predstavlja odraz teznji vladajucih zapadnoevropskih i severnoamerickih elita kod kuce. Pobornici gusenja tradicionalne kulture i sistema vrednosti u sopstvenim zemljama neminovno ce teziti unistenju autenticnih nacionalnih identiteta, u ime istih ideoloskih normi, i u ostalom svetu. Razumevanje tih ideoloskih postavki od kljucne je vaznosti za razumevanje zapadne politike i odnosa prema Srbima u protekloj deceniji. Drugim recima, bez prave dijagnoze pretnje srpskom identitetu nema ni prave terapije. Da bismo definisali preduslove ocuvanja tog identiteta pokusacu da istrazim korene i da definisem osnovne karakteristike dominantne ideologije savremenog Zapada i da ih dovedem u kontekst politike zapadnih sila na evropskom jugoistoku. Globalizam kao pogled na svet Jedan od uzroka nerazumevanja ideoloske strukture zapadne spoljne politike u nasim prostorima jeste sklonost vecine Srba da vojno-politicke i diplomatske poteze velikih sila tumace kroz prizmu tradicionalnih nacionalnih interesa. Termini Amerikanci, Englezi, Nemci, Francuzi.. .. jos uvek se medju Srbima koriste kao sinonimi za vlade tih zemalja. Takav tradicionalni pristup zasnovan je na pretpostavci da donosioci spoljnopolitickih odluka postupaju u skladu sa racionalnim proracunima, zasnovanim na ocuvanjnju nacionalnih interesa njihovih zemalja. Ovo ispusta iz vida cinjenicu da je na savremenom Zapadu, a pre svega u SAD, post-nacionalni integralizam - "globalizam" - postao dominirajuca ideologija vladajucih elita koje kontrolisu ne samo poluge drzavnog aparata vec i kljucne medijske, poslovno finansijske i akademske institucije. Neke zapadnoevropske zemlje, istini za volju, jos uvek teze da svoju spoljnu politiku temelje na tradicionalnim, istorijski uslovljenim geopolitickim proracunima. Ovo je donekle doslo do izrazaja u razlicitim akcentima i postupcima SAD sa jedne strane i zemalja Evropske Unije sa druge tokom krize u Srbiji septembra i oktobra 2000. godine, pri cemu se americka strana svesrdno nadala Milosevicevom opstanku dok su Evropljani vecinom iskreno zeleli njegov pad. Na slican nacin, politika gg. Kola i Gensera u periodu raspada SFRJ 1991. imala je nacionalni predznak. Bila je savrseno objasnjiva u tradicionalnim okvirima teznje za prisustvom i dominacijom u prostorima srednje Evrope (Mitteleuropa) i podunavskog Jugoistoka. Tradicionalni okviri analize, zasnovani na pretpostavci o kontinuitetu nacionalnih geopolitickih interesa, jos uvek mogu da nam pomognu kada je rec o Francuskoj, Nemackoj, Italiji, ili Grckoj. Oni, medjutim, uopste ne zadovoljavaju u slucaju najmocnije sile savremenog sveta. Da bismo razumeli motivacionu strukturu i pogled na svet donosilaca odluka u Vasingtonu, nije na odmet da razmotrimo njihove sopstvene izjave. Unutar spoljnopolitickog aparata SAD tokom osmogodisnjeg mandata Bila Klintona jedna od najuticajnijih licnosti je zamenik drzavnog sekretara za inostrane poslove Stroub Tolbot. On je bio desna ruka Medlin Olbrajt, covek koji je godinama pruzao idejnu podlogu americkoj diplomatiji. On je jos 1992 izjavio: Optimista sam, verujem da ce jedinstvo odneti prevagu: u iducem veku nacije kakve su danas bice prevazidjene. Sve drzave sveta priznace jednu, globalnu vlast. Termin gradjanin sveta, iskovan u XX. veku, dobice svoje puno znacenje u dvadeset prvom.. .. Sve nacije su u osnovi puki drustveni aranzmani, plod prilagodjavanja promenljivim okolnostima. Ma koliko na momente delovale trajno, cak i sveto, one su zapravo vestacke i privremene. Na kraju svog mandata na kljucnom polozaju u spoljnopolitickom aparatu americke vlade Tolbot je svoje stavove samo dodatno ucvrstio. U intervjuu Njujork Tajmsu (1999) on je izjavio da SAD nece vise postojati "u sadasnjem obliku" u 21. veku, jer sam koncept nacije, u Americi i drugde u svetu, bice prevazidjen. Ovakav pogled na svet nije ogranicen na levo-liberalnu struju u Americi koja podrzava Demokratsku stranku. On je tokom protekle decenije preovladao i u redovima tzv. neo-konzervativne desnice koja sada dominira republikanskom strankom. Oni su definisali doktrinu tzv. Benevolentne globalne hegemonije. Dominacija nad citavom planetom otvoreno je imenovana kao podloga za americku spoljnu politiku u sledecem veku. Oni pritom izricito odbacuju ma kakav koncept nacionalnog interesa kao osnovu na kome bi trebalo da pociva novi imperijalni projekat. Naprotiv! Vrednosna osnova kojom ovi neimperijalisti pravdaju svoj san o globalnoj dominaciji izricito je ideoloska: ciljevi su "liberalni medjunarodni poredak, sirenje demokratije i stvaranje svetskog ekonomskog sistema kapitalizma slobodnog trzista bez trgovinskih barijera". Izmedju utopijskih globalista na levici i globalnih hegemonista na desnici prave razlike nema. Taj pogled na svet ukorenjen je u kolapsu evropskog poretka 1914 godine. Posle dva svetska rata zapadna civilizacija usla je u drugu polovinu ovog veka kao sopstvena bleda senka. Njen zahuktali tehnoloski razvoj i propratni rast materijalnog standarda proteklih decenija samo prikrivaju njenu kulturnu, moralnu, demografsku i duhovnu krizu. Ta kriza, odavno vidljiva u etickom i estetskom relativizmu vladajucih elita, najociglednija je u demografskom opadanju evropskih nacija (i njihovih severnoamerickih potomaka), u njihovoj nesposobnosti osnovne bioloske samoobnove. Ovo je uvek kroz istoriju bio siguran simptom silazne putanje civilizacija na umoru. Zapad kao civilizacija i Zapad kao ideologija Razmere krize i nesvesno je nagovestio Samjuel Hantington u svom sada vec cuvenom clanku "Sukob civilizacija" iz 1993. On je kao osnovne koncepte zapadne civilizacije naveo individualizam, liberalizam, ljudska prava, jednakost, slobodu, zakonitost, demokratiju, slobodno trziste i razdvajanje crkve od drzave. Hantingtonovi kriterijumi, svojom beskorenom univerzalnoscu, potpuno su u skladu sa nadnacionalnom ideologijom globalizma. Kod njega nema ni reci o hriscanstvu, koje je vekovima predstavljalo plodnu i nezaobilaznu osnovu razvoja evropske misli, etike i estetike. Nema ni pomena zajednickih etnickih i jezickih korena indoevropske porodice naroda kao tvoraca i nosilaca evropske civilizacije; nigde nema istorijskih, spontano nastajucih naroda kao prosirene porodice koja je povezana kolektivnim secanjima, verovanjima i simbolima. U okviru ove paradigme Zapad vise nije civilizacija koju karakterisu odredjeni idejno-vrednosni koncepti; Zapad i sam postaje jedna ideologija. U nasem veku uz termin ideologija cesto je isao pridev totalitarna. Ideologija liberalne demokratije savremenog Zapada ne predstavlja izuzetak. Kako je do toga doslo? Na rusevinama stare Evrope, posle samounistavajuce tragedije 1914. godine, ponikle dve veoma slicne, bezocno materijalisticke, antitradicionalne ideologije: boljsevizam i nacizam. Njihov slom ostavio je na popristu kao pobednika treceg brata-blizanca crveno-crnog tandema, lukavijeg i manje krvlju poprskanog od komunizma i fasizma, sposobnijeg i uspesnijeg od njih. On je zavladao Zapadom ne revolucijom vec tihom evolucijom. Celicnu pesnicu uvio je u plisanu rukavicu a Agitprop zamenio "masovnim medijima". Taj treci izdanak Zapada na izmaku moralne snage danas vlada iz Vasingtona. To je tzv. Liberalna demokratija. Kod nas ga neki pogresno zovu "gradjanskom opcijom" (Cime se diskredituje jedna casna i jasna rec, GRADJANIN). Spoljnim likom novi sistem liberalne demokratije podseca na stare, autenticno gradjanske uzore, ali je slicnost ogranicena na puku formu, kao sto vampir lici na zivog coveka. Ta spoljasnja forma je ispunjena bitno novom sadrzinom. O cemu se radi? Kod nas su decenijama termini samoupravni socijalizam, narodno-oslobodilacka borba, JNA, bratstvo-jedinstvo ili udruzeni rad imali smisla samo u okviru zatvorenog sistema jedne ideologije. Na potpuno isti nacin savremeni zapadni termini kao sto su demokratija, ljudska prava, agresija, progres, genocid, slobodni izbori, etnicko ciscenje, medjunarodna zajednica, umereni nacionalizam.. .. nemaju veze sa uobicajenim, neideoloskim znacenjem tih istih reci izvan zatvorenog ideoloskog sistema vladajuce zapadne elite. Oni su svojom kosovskom avanturom ocrtali svetske koordinate novog totalitarizma - i veruju da je test savrseno uspeo. Zato su arogantniji i opasniji nego ikad. Taj sistem ne tezi kontroli svake izgovorene ili napisane reci, vec ga interesuje samo masinerija masovne distribucije. Rezultat je da umesto novinara koji kriticki ispituju zvanicnu liniju (npr. tokom rata u Vijetnamu) danasnji kontrolori masovnih medija postaju svesrdni saucesnici centara politicke moci. Njima nije potreban nalog za delovanje jer postupaju dobrovoljno, shodno svojim ideoloskim opredeljenjima bez kojih ne bi bili ni imenovani na polozaje od uticaja. I tako je novototalitarna drzava u stanju da upije ogroman kvantitativni porast informacija i da ih - procesovane putem "slobodnih" medija - uklopi u pseudo-stvarnost u kojoj reci i koncepti imaju znacenje drukcije od znacenja u stvarnom svetu. Razdvojeni su Rec i Svet. Empirija je podredjena krutom nominalizmu, pukoj stvarnosti ne dopusta se da stane na put razvoju ideoloske vizije, a primaoci poruka, obicni zitelji zapadnog sveta, ostaju nesvesni cinjenice da su zrtve dubinske manipulacije. Zapad-kao-ideologija na pragu novog veka ulazi u fazu zrele ideoloske sinteze. Demokratija nije vise rec koja oznacava siroko ucesce slobodnih i svestrano informisanih gradjana u politickom procesu. Ona je ideoloski koncept koji sadrzi vrednovanje ishoda tog procesa. Zapad-kao-ideologija plod je gubitka vere, fenomena koji jos od Prosvetiteljstva stvara u ljudskim dusama sunovratnu prazninu koju valja ispuniti da bi zivot imao smisla. U potrazi za ravnopravnoscu medju ljudima savremene zapadne drzave su potkopale autoritet porodice i crkve i izrugale su se svakom principu moralnosti i zdravog razuma. Kao zamenu za bozanski zakon i za mudrost ljudskog iskustva izmislili su besmislenu teoriju toboze prirodnih i univerzalnih ljudskih prava. Za nasilnu primenu ovih izmisljenih prava oni su prekrsili svaki moralni zakon poznat civilizovanim narodima, kao sto videsmo tokom 78 dana u prolece 1999. Sta su Srbi skrivili, sebi pre svega Srbi su, pretezno sopstvenom krivicom, bili stravicna zrtva tog eksperimentisanja. U decenijama pre tragedije1914. u Srbiji je mlada, na stranim skolama uzgajana gradska inteligencija pripremala teren za trijumf istoga zla, premda uopste nije bila svesna sta cini. Nas pozni 19. i rani 20. vek u znacajnom segmentu nase novopecene elite tekao je u znaku francuske varijante evropskog modernizma i nihilizma, a da su pritom nosioci takvog duha samouvereno mislili da nesrecnim gedzama donose progres i da nas tako uvode u Evropu. Nije slucajno Kraljevina Srba, Hrvata i Slovenaca rodjena upravo na razvalinama Evrope na kojima je rodjen i Sovjetski Savez, u razmaku od godinu dana. I jedna i druga drzavna tvorevina predstavljala je sustu suprotnost drzave u pravoslavno-hriscanskom smislu, u smislu hijerarhije vrednosti i legitimnosti autoriteta koji omogucava pravu slobodu. Sovjetski Savez stvorili su zlocinci krvavih ruku; Jugoslaviju su stvorili ljudi ciji su postupci utirali put zlocinu. Rezultat je poznat: bolesno drzavno tkivo ucinilo je srpsko drustvo podlozno svakakvim politickim i duhovnim infekcijama, od nadrealista u poeziji do skojevaca na Pravnom fakultetu. Beogradskom predratnom intelektualnom scenom dominirali su tadasnji pandani sorosevaca, Gradjanskog saveza i JUL-a. Sramni krah 1941. nije bio samo plod nemacke nadmoci, niti je bio samo posledica cizmackog idiotizma Simovica i kompanije. On je bio plod moralnog kolapsa jugoslovenske ideje i idejnog bankrotstva srpske inteligencije. Nasa je tragedija da i danas postoji slicno stanje duhova u srpskoj inteligenciji. Ona je i dan danas fascinirana "Zapadom", ona je i dan danas, u velikom broju, zarobljenik arogantne vere u "Progres", u sposobnost coveka da sopstvenim misicama i umom resi dilemu svoje egzistencije, da sopstvenim osloncem na institucije - na "demokratiju", na "slobodno trziste", na "ljudska prava" - reci ono sta se ne moze reciti bez transcendencije. Ti beogradski nazovi-zapadnjaci, koji se sada naveliko i neukusno nude Zapadu kao buduc gaulajteri, tokom hladnog rata ogromnom vecinom su bili titoisti (ili njihova deca). Oni odbacuju model srpskog drustva kao jedne organske, harmonicne celine. Poput zlohudih usrecitelja koji nas 1918. gurnuse u jugoslovenski eksperiment, ti nasi nadnacionalni pobornici tzv. gradjanske opcije odbacuju svaku debatu o stvarnoj prirodi projekta koji zagovaraju, svako pominjanje uzroka nase tragedije u XX veku, ili strategije za njeno prevazilazenje u nastupajucem stolecu. Iskra koja pali motor novog totalitarizma, koja obezbedjuje rast drzavne kontrole kod kuce i sirenje njene moci u svetu, upravo je politika globalizma i nesputanog intervencionizma, olicena u ratu protiv Srba u prole}ce 1999. U njemu je novi "Zapad" razbio jedan od kamena-temeljaca starog Zapada: princip vladavine zakona. U tom smislu rat protiv Srba prestaje da bude tek jedan dodatak dugom spisku malih naroda koji su pretrpeli nepravdu u rukama velikih i mocnih, vec prerasta u istinski znacajan, mozda cak jedan od definisucih trenutaka XX veka. Krseci medjunarodne norme vladajuce elite Zapada zabile su jos jedan klin u kovceg ustavnog poretka sopstvenih zemalja. Termin medjunarodna zajednica sada je poistovecen sa SAD kao sto je bratska zajednica bila poistovecena sa SSSR-om. Od post-nacionalizma do post-humanizma Globalni poredak, Pax Americana koji pociva na ideologiji "demokratije, ljudskih prava i slobodnih trzista", neminovno iziskuje stvaranje svetskog sistema gradjanskog prava, a samim time i svetskog, nadnacionalnog sistema vlasti. Srbi su predstavljali test projekta, a njihov poraz, neminovan pod bivsom vlascu, dao je podstrek njegovim zagovornicima. Implikacije su dalekosezne. Suoceni smo sa globalnim problemom koji predstavlja sintezu svih ostalih problema XX veka, a koji se moze definisati kao kraj kulture. Hiljadama godina ljudi su ziveli u zajednicama u kojima su medjusobne veze bile direktne i emotivne. Zajednice su se vremenom stapale u drustva u kojima su odnosi bivali podvrgnuti "objektivnim" uzusima, ali je covek, pojedinac, i dalje bio subjekat sopstvenog ponasanja, sopstvenog delovanja motivisanog njegovim osecanjima i teznjama kao zivog, misleceg bica. Medjutim, drugom polovinom XX veka naucno-tehnoloski razvoj Zapada uvodi eru informatike gde covek od subjekta aktivnosti postaje njen puki element: tzv. ljudski faktor. Ukljucen u mrezu odnosa koji stvaraju sopstvenu "stvarnost", pojedinac mora da sledi sistemske okvire. Vecina odnosa medju ljudima vise nije uslovljena ne-racionalnim impulsima kao sto su osecanja, obicaji, vera, ljubav, mrznja, nada, strah, razlikovanje izmedju dobra i zla, lepog i ruznog, istine i lazi. Duhovnost se zamenjuje informativnim sadrzajem. Princip korisnog, utilitarnog, odnosi prevagu. Time se nagovestava kraj zapadne kulture kao integrisanog sistema znanja, verovanja i ponasanja. Transformacija zapadnog drustva u Fukujaminu post-istoriju znaci da kultura postaje izlisna kao mehanizam odrzavanja drustvene dinamike i integracije. Materijalno bogatstvo, profesionalni uspeh i fizicko zdravlje jedina su istinska dobra u zapadnom tehnosu. Emotivna iskustva i licna misljenja su balast i luksuz koji zapadni profesionalac sebi ne moze da dopusti u okviru formule vreme je zivot akumulisan u novcu. Sve ostalo (pravda, cast, duznost, ljubav prema zemlji, narodu i porodici, ljubav kao takva) puki su atavisticki otpaci pre-tehnoloskog, istorijskog drustva. Pitanje svrhe ljudskog postojanja iskljucuje se a priori, jer je sam koncept svrhe prevazidjen. Kultura je fosilizovana, puki produkt koji se konzumira, a ne prozivljava. Kraj istorije, u smislu pretvaranja ljudskog drustva u sociotehnoloski sistem regulisan trzistem, iziskuje ne samo kraj nacija kakve znamo (globalizam), vec i kraj coveka kakvog znamo (post-humanizam). Pobornici tog razvoja - poput profesora sociologije i filosofije na Univerzitetu drzave Merilend, dr Xona Hjuera - otvoreno isticu da je intervencija NATO 1999. imala paradigmatski znacaj za citav svet, kao sukob humane, iracionalne proslosti (Srbi) i post-humane, racionalne buducnosti (Amerikanci): Amerikanci bombarduju, Srbi se postavljaju kao ljudski stitovi po mostovima, i time olicavaju dva bitno razlicita sveta. Visokoj tehnologiji neprevazidjene savrsenosti, tako logicnoj i racionalnoj, suprodstavlja se potpuno odbacivanje logike i racionalnosti. Srbi znaju da ne mogu da se odupru; trpe gubitke i podnose bol razaranja, jer im je misao podvrgnuta srcu punom bola i gorcine. Hjuer smatra da je bombardovanje Srbije simbolizovalo dva arhitipa drustva: jedno je orijentisano ka buducnosti, drugo ka proslosti. Amerikanci veruju u moc tehnologije i svega sta ona nosi: razum, logiku, prakticnost, resavanje problema, veli on, dok Srbi veruju u moc sudbine, snaznu i tako ljudsku, ali iracionalnu i osudjenu na propast. Njegov zakljucak je istinski frapantan: Amerikanci sada ulaze u novu, bitno drukciju eru drustva i kulture, u eru kakvu svet do sada nije video. To je post-humana era u kojoj ce svi aspekti drustvenog zivota biti svedeni u predvidljive sablone i racionalizovani, sve nijanse medjuljudskih odnosa pojednostavljene u rutinske procedure i prepustene placenim profesionalcima poput advokata, psihologa i birokrata.... Ova post-humana Amerika mnogo je svetlosnih godina udaljena od Srbije, koja je jos uvek svojim delima i mislima u mracnom dobu koje nema blage veze sa modernim vremenima. Po Hjueru, "Amerikanci su prototip ljudi buducnosti, Srbi atavisticki ostatak proslosti. Post-humana Amerika vladace novim vekom, jer ce sva njena energija biti usmerena na sirenje informativne tehnologije i popularne kulture, privredno-novcanu dominaciju i neprekidnu vojnu hegemoniju sirom sveta." On zakljucuje da bi bilo pametno za Srbe da spoznaju ovaj neumitni istorijski razvoj i da se priklone onome sta ce biti, a ne onome sta je bilo ili je trebalo da bude. Ovaj brutalno otvoreni iskaz ukazuje zasto sve ono sta se Srbima desilo tokom protekle decenije - i sta ce tek da im se desi u narednoj ako sada ne legnu na rudu - nije samo njihov, niti samo regionalni, balkanski problem, a pogotovu nije samo problem prevazilazenja tmurnog nasledja Miloseviceve vlasti Beogradu. Ta je vlast, naravno, godinama bila garant svih srpskih poraza, nesposobna da osmisli ma kakvu strategiju otpora. Zbog toga je savrseno odgovarala Klintonovoj administraciji, sa kojom je bila u odnosu neraskidive simbioze. Medjutim i sada, posle njenog sloma, suoceni smo sa istim, uistinu globalnim problemom kto-kogo. Otpor ili saradnja? Dok jos traje varljivi medeni mesec posle beogradskog Oktobra, dok uzivamo predah posle decenijske satanizacije, primamljivo je iskusenje da pomislimo kako ce nas pustiti da ubuduce budemo jedan normalan mali evropski narod sa normalnom privredom, obrazovanjem, zdravstvom itd. Ta je teznja na mestu, ali nema sanse. Parola Milosevic je kriv za sve nije i nece biti prihvacena bez tzv. denacifikacije koja znaci desrbizaciju. Za nase dobro izlecice nas od nase mitomanije i kompleksa zrtve. Za nase dobro zabranice se deseteracka poezija i Magnum Krimen Viktora Novaka, da o Njegosevom genocidnom Gorskom vijencu ne govorimo. (Put utire Aleksandra Stiglmajer zabranjujuci Andrica u Bosni.) Za nase dobro smanjice nam holesterol u ishrani, alkohol i duvan zameniti prozakom i viagrom, Dzoging uciniti obaveznim, a ispred Manjeza podici spomenik pok. G. Nebrigicu. Ovo ne kazem ja. Ovo nam porucuju sami tvorci projekta i njihovi izvrsitelji, poput kojekakvih "strucnjaka" za Balkan koji u povinovanju Srbije haskom diktatu vide kljucni test uspesnosti njihovog projekta. Posthumano tvrdo jezgro u Vasingtonu nece prihvatiti samo polovicnu predaju. Njihov projekat je na Balkanu nasao svoj do sada najotvoreniji izraz u kontra-realizmu, koji je srz postmodernizma. Humanitarno bombardovanje, etnicko ciscenje, logori za silovanja, genocid - puke su stilske vezbe u postmodernistickom poigravanju znacenjem reci. Dzejmi Rubin i Dzejmi Sej sledili su svoje nalogodavce u dekonstrukciji realnosti. Na Balkanu su otisli s onu stranu istine i stvarnosti - bas kao sto njihovi akademski ispisnici skloni postmodernizmu i dekonstruktivizmu zakoracise smelo iza svake estetike. Njihova "kultura" je kultura vestackog sveta, kultura post-istorijske, post-humane, tehnoloske civilizacije Zapada na pragu novog milenijuma. Oni su iza etike, iza savesti. U njihovom svetu uzajamna zamenjivost subjekta i predikata - agresora i zrtve, etnickog cistaca i ociscenog - ne samo sto uklanjnja tvorca vec na kraju i samog subjekta. Ostaje samo subjektov potpis, u obliku kratera bombe. Rec je o kulturi coveka razdvojenog od prirode i okruzenog vestackom realnoscu koja prodire u njega i ispunjava ga sobom. Ona zahteva odricanje od identiteta zasnovanog na porodici, zadruzi ili plemenu, na svakoj samobitnosti koja svoje postojanje duguje kolektivnim secanjima a ne merljivim dobitima. Ona je bezrezervno suprodstavljena svemu sta mirise na evropsku, hriscansku misao. Omirisala je na Balkanu krv, nekaznjeno je pocinila zlocin i smelo grabi napred. Sada bi cak i da Milosevicev pad upise svom pohodu u zaslugu. Njeni saucesnici, u mas-medijima i na akademskim katedrama, taj pohod nazivaju hodocascem. Novi, post-moderni globalni imperijalizam ipak ne moze da traje vecito. On ne moze u nedogled da melje nacije i kulture, da vecito gradi Mekdonalde i video-sopove na njihovim ruinama, da zauvek bombarduje svakoga ko se drzne da kaze ne. Stoga zavrsimo sa trackom nade. Svi pokusaji negacije ljudske prirode u krajnjoj liniji se oslanjaju na silu, na prinudu. Njihova protivprirodnost nosi seme sopstvenog unistenja, iako taj proces moze da potraje dugo. Koliko dugo? Znacemo, mozda, kada Amerika zapadne u prvu ozbiljniju ekonomsku recesiju, ili kada novi Zapad negde naleti na tvrdji orah nego sto su se Srbi pokazali u ovoj rundi. Kada god to bilo, a pre ili kasnije to ce da se desi, srpski narod mora biti spreman da odlucno pristupi izmeni nametnutih mu resenja tokom katastrofalne poslednje decenije XX veka. Trku treba izdrzati a pritom ne izgubiti sebe. Medjutim, dok se ne vratimo izvorima svog identiteta, nastavicemo da umiremo, demografski, ekonomski i duhovno. Samo ako se vrati svojim korenima srpski narod ce obezbediti svoj opstanak. Kroz vekove taj narod olicava ono sta je Dobro, Lepo i Istinito, sebi samome i u evropskoj, hriscanskoj civilizaciji uopste. Taj narod mora da dobije bitku za svoj fizicki i duhovni opstanak. U toj bici misleci Srbi ne smeju da ostanu pasivni posmatraci. Bez obzira na stranacka opredeljenja, na generacijske, zavicajne, obrazovne i ma kakve druge razlike, oni treba da se angazuju sada, kada smo napokon na izlasku iz dosadasnjeg sunovrata. Borba istinskih ljudi za opstanak je prirodna i neizbezna, premda je ishod neizvestan, bas kao sto svest svakog od nas o sopstsvenoj smrtnosti ne znaci da odustajemo od zivota i od afirmacije dobrog u njemu. Srbi su u prvoj liniji te borbe, hteli to ili ne. Trebinje.Com se zahvaljuje gospodinu A. Dragi�evi�u iz �asopisa Dijaspora na pomo�i "Srdja Trifkovic: Uslovi opstanka Srpskog identiteta u dijaspori" | Ulaz/Kreiraj korisni�ki ra�un <user.php> | 2 komentar(a) Top of Form 1 <<...>> <<...>> <<...>> <<...>> Bottom of Form 1 Bottom of Form 1 Svi komentari su vlasnistvo autora. Nismo odgovorni za njihov sadrzaj. Re: Srdja Trifkovic: Uslovi opstanka Srpskog identiteta u dijaspori (Rezultat: 0) od Anonimus u 16. 05. 2001. Slazem se sa misljenjem o novom poretku i novim ljutskim ideologijama, ali ne vidim zapadne vrijednosti toliko lose naotiv cak sta vise nase ideologije su takoreci staromodne uporecivajuci sa zapadnim standardima. Dalibi mi trebali da vidimo buducnost srba i srbije kao drustvo koje je jako povezanost sa porodicnom, drzavno i nacionalnin emocijama kod gracana gdje svako ko nije srbin nece i nemoze da se osjeca kao sto bi srbin u toj i takvij drzavi (znaci gracanin druge klase) iako vjerujem da bi ta drzava pravno tretirala sve gracane na isti nacin ali ti ljidi se nece osjecati isto i ravnopravno. Najbolji primjer je osjecanje samih Srba po inostranstvu jes se one ne osjecaju dio te kulture i njihve vrijednosti nisu iste kao zapadnoevropskih gracana. Nevidim razlog zasto kalja Tita i njegov sistem kad smo u taj period bili naj najpredniji i naj postovanij ne samo od strane zapade nego od vecine ostalih drustvenih sistema, jest da je imao svoje ideloske rupe ale vidi sto velioko srksto napravi od Srba, kolace, silecije i nakraju zbog cega???? Srpstvo koje jse sada pojavljue i za kojim ovaj gore zudi je ustvari nastavak prirodnog istoriskog ciklusa koje je su ne samo Srbi nego vecina balkanskih naroda izostal zbog kasnog zasnijevanja samoga drustav na drzavnom nivou ali zbog nacina na koji se to srpstvo primilo od i vidjelo u ocima stanovnista nos dosta jace znacenje nego kod Hrvata, Slovenaca, Muslimana, jer srpstvao se siriol najace i najvise zajedno sa hriscanctvom. Kasnije i monarhiskoh hriscanstva u kojem je uzivalo vecina evrope, osim Grcke i Bugarske ce je to izlijeceni mada dosta i prekriveno na ocigled zapada, a smo zbog toga sto smo bili dugo pod okupacijom velesila i spodupirali se njenim uticajima odakle so i dobilli odbojnost za promjene u drustvu pod primjerom drugih drustva jer ih uglavnom vidim kao namecanje tucih zakona i vrijednosti ume to da uzmemo ono sto nam godi od tih zakona i vrijednost dabismo unaprijedili nase drusto na taj nivo koji namna kao gracanima/gracanu a ne drzavi najvise odgovara, kao na primer Grcak, Italija, Kipar, Spanija, od njih je vrijednos familije i nacije jak ali ne kao kod USD pa zato njihova ekonomije nisu toliko jake jer su ludi nasli neki balans izmecu zivti na materijalnim ili religioznim osnovama. Ako Srbi i Srbija zeli da uce u zapadne vode ond mora bare da omeksa tan nacionalizam i njihove emocionalne vrijednost jer takvi nece nikad moci uci EU ili dobiajti ekonomske ili politicke podrske od zapada. Svjet je sve manji i manj ,a sama populacija na planet pa cak i nacija (sa modernim vrijednostima) sve je vise i vise,veca i veca. Vrijeme je da se uzmu nove ideologije nemozese protiv citavog svjeta tosmo i sami vidjeli. [ Nije mogu�e komentarisati vijest ako niste registrovani �lan. Molimo Vas da se registrujete <user.php> ] Re: Srdja Trifkovic: Uslovi opstanka Srpskog identiteta u dijaspori (Rezultat: 0) od Anonimus u 22. 05. 2001. Postovani Trebinjecom-ovci, nisam se odavno javljao, i nekako sam mislio da se i ne trebam javljati, jer koji je to Srbin, poslije svega sto smo uradili i naplatili, koji to Srbin ima nesto golemo pametno da kaze. I evo jednog tako pametnog govora, evo jedne trezvene, naucne ali i analize iz duse, evo jednog razmisljanja koje treba svakako procitati vise puta i zamisliti se nad svim onim sto je receno u Srdja Trifkovica: Uslovima opstanka Srpskog identiteta u dijaspori. (iako naslov nije adekvatan, nista ne mijenja u biti) Ja, zaista, godinama vec nisam procitao ovako intelektualno srpsko promisljanje, pa iako ima finesa gdje se ne bih slozio sa autorom, njegov globalan uvid je potpuno u skladu i sa mojim osjecanjima i dubokim visegodisnjim promisljanjima. Ova Trifkoviceva interdisciplinarna analiza globalnih svjetskih tokova, i interakcije sa Srpskim plemenom, mogla bi da nas navede barem na jedno razmisljanje, koje nudim za tren nakon prvog citanja, a to je razmisljanje na temu, koliko mora imati znanja i informacija o svijetu jedan covjek koji ima ambiciju da se stavi na celo svoga plemena. I ono drugo, kolika su bila ta znanja nasih vodja, Milosevica, Kilibarde, Seselja, Draskovica, Martica, Babica, Plavsicke... da spomenem samo neke. Prisjetimo se samo odluka ili "platformskih" rijeci tih ljudi, prisjetimo se samo koliko je bilo njihovih odluka koje su bile uperene direktno protiv njihovog plemena, pogresnih odluka za vrijeme u kojim su nastajale, iako te odluke bivale su uvijek u najboljim namjerama, u najboljim namjerama nestrucnjaka za posao u koji su se zestoko uvezali. Ali? Citavo jedno stoljece, ili barem zadnjih desetina godina, srpsko pleme nema izgradjenu svoju strategiju koja je na bilo koji nacin usaglasena i sire prihvacena, (od ljudi iz nauke, javnog zivota, Crkve, drzavnog politickog vrha, naroda i svijeta). Ova Trifkoviceva analiza u potpunosti dokazuje to, i od nje bi se moglo poci u nekom buducem organizovanom trazenju SRPSKE STRATEGIJE. Ovaj komentar pisan je spontano i neposredno po citanju Trifkovicevog rukopisa, pa se izvinjavam zbog raznih gresaka koje }e se eventualno uociti. Danilo Maric Los Angeles, 21 maja 2001. [ Nije mogu�e komentarisati vijest ako niste registrovani �lan. Molimo Vas da se registrujete <user.php> ] To Unsubscribe: Send e-mail to [email protected] In your message, type in the command: SIGNOFF TWATCH-L Questions/Comments: Send e-mail to [email protected] _______________________________________________ Nettime-bold mailing list [email protected] http://www.nettime.org/cgi-bin/mailman/listinfo/nettime-bold