Beste Martin,twee opmerkingen vooraf:
ik besef me opeens dat ik vanuit een nieuwe situatie net.art en exposeren op het internet met al zijn voordelen weer terug wil naar een oude situatie nl exposeren in een museum of gallerie. Eigenlijk heel tegenstrijdig maar wel te verklaren:
* ik mis een autoriteit op het internet zoals een museum of gallerie die keuzes voor mij maakt. In de hooiberg die internet heet is het vaak zoeken naar de juiste speld. Er zijn wel musea die aandacht besteden aan netart op hun site en kunstenaars de gelegenheid geven te exposeren via de site maar heel marginaal. Bovendien bij het zoeken naar net.art vind je hoop maar een ingescand plaatje van mona lisa bewerkt met photoshop is het voor mij niet. Ik zoek dus eigenlijk een zeef die ik op het Internet nog niet gevonden heb. Er zijn allerlei kunstsites waarin gelinkt wordt naar digitale kunst maar deze zijn meestal opgezet door kunstenaars die zelf digitale kunst ontwikkelen, dus ik vrees dat de keuze erg subjectief is.
* Wat ik ook mis is contact met medebezoekers, de reacties en meningen van andere mensen kunnen je eigen denkbeelden verscherpen, veranderen. Ook is een museum voor mij ook vaak aapjes kijken wie lopen er hoe reageren ze Ik vind dat het internet aan de ene kant de afstand tussen mensen verkleint je kan makkelijk met andere mensen in contact komen (chatten) snel info uitwisselen (email) maar tegelijkertijd is het internet ook erg onpersoonlijk en deze onpersoonlijkheid brengt mij terug naar de werkelijke wereld van musea en galleries. Misschien een idee om mensen te laten reageren op virtuele kunstwerken. Dat zou het voor mij al veel persoonlijker maken
Een ander punt Als het internet meer geschikt is voor het exposeren van digitale kunst dan een museum welke rol heeft een museum dan nog in de toekomst (oke is erg kort door de bocht maar toch) Dat betekent dus dat een museum totaal voorbij gaat aan een nieuwe kunstontwikkeling. Zou het niet wenselijk zijn dat musea eens afstappen van het 19e eeuwse tentoonstellingsmodel en nadenken over nieuwe manieren van tentoonstellen. Bovendien heb ik het idee dat de meeste musea achter de feiten aanlopen en leven in de geschiedenis in plaats van het heden wat nu gebeurt is toch ook interessant waarom moet een kunstwerk eerst zijn kunsthistorische waarde bewijzen voordat het tentoongesteld wordt Moeten we met zijn allen honderd jaar wachten om in 2101 een overzichtstentoonstelling te bezoeken over "honderd jaar digitale kunst" Ik pleit voor een meer actieve rol voor musea en een museum van het heden en de toekomst ipv verleden of is een museum gedoemd tot enkel en alleen archiveren, registreren en tentoonstellen van het verleden. Musea voor moderne kunst? tja....
Misschien dat het een en ander ongenuanceerd is dus laat de nuanceringen
maar komen 
groet Barbara
>From: "Martin Sjardijn"
>To: "barbara van der drift"
>Subject: Re: [Nettime-nl] netart, publiek en musea
>Date: Tue, 27 Feb 2001 23:00:27 +0100
>
>Beste Barbara,
>de fysieke werkelijkheid kent de hoogste vorm van interactiviteit
als het gaat
>om de beleving van objecten. Denk aan het beetpakken, voelen, ruiken
en manipuleren van een object met de hand of met een dataglove in virtual
reality. Verder over het benaderen en je weer verwijderen van een schilderij
of het browsen door een virtueel kunstwerk op Internet of in virtual reality.
>Het bijzondere van de interactiviteit binnen cyberspace is de (bijna)
afwezigheid van de ruimtetijd. Het bekijken van een schilderij of het kijken
naar een beeldscherm is verschillend in materiële zin, maar behoeft
niet wezenlijk te zijn voor het beleven van kunst. Vermoedelijk is de textuur/huid
van het schilderij de laatste decennia belangrijker geworden onder invloed
van de opkomst van het beeldscherm als steeds belangrijker drager van kunst.
Maar Fresco, beeldscherm, olieverf, chocola, wandeling, tekst, ruimte,
cyberspace, wat maakt het uit, als het maar datgene is wat we kunst kunnen
noemen.
>
>Vorig jaar deden we een experiment met leerlingen van het Haags Montessori
Lyceum aangaande het verschillen tussen fysieke en virtuele werkelijkheid.
>De leerlingen kregen de opdracht onderzoek te doen naar de totstandkoming
van een traditionele tentoonstelling over Weissenbruch in het Gemeentemuseum
van Den Haag. Vervolgens werd gevraagd een dergelijke tentoonstelling vorm
te geven op Internet m.b.v. interactieve 3D software. Fysieke en virtuele
werken werden tentoongesteld in een aparte zaal van het museum tentoongesteld
naast de expositie van Weissenbruch. De virtuele presentatie in de vorm
van de wereld CyberArt is nog te vinden op Internet via aanwijzingen bij
www.hollab.org kan je er komen.
>
>In een openbare ruimte zoals een museum is het goed mogelijk beamers
te gebruiken in plaats van monitoren. In een museum of bibliotheek ga ik
ook niet achter een monitor zitten, dat doe ik liever thuis.
>
>Met groet, Martin Sjardijn
>
>
> ----- Original Message -----
> From: barbara van der drift
> To: [email protected]
> Sent: Tuesday, February 27, 2001 6:26 PM
> Subject: Re: [Nettime-nl] netart, publiek en musea
>
>
> Beste Martin,
>
> ben je niet van mening dat Digitale Kunst een andere relatie met
het publiek heeft dan traditionele kunst. Alleen het feit al dat de meeste
digitale kunst met name netart interactief is maakt dat de relatie toeschouwer/object
veel actiever wordt. Ik vind dat kijken naar een schilderij en proberen
een kunstwerk op een computer bekijken niet te vergelijken valt. Er zijn
zoveel verschillen Digtale kunst is mediated, alleen te bekijken via een
beeldscherm de afstand tussen publiek en kunstobject is veel kleiner het
medium is intiemer (via de computer in de huiskamer) Vanuit die optiek
ben ik van mening dat exposities voor digitale kunstobjecten anders aangepakt
moeten worden dan traditionele tentonstellingen. Een expositie waar een
aantal tafels met computers zijn opgesteld prikkelt mij als bezoeker niet.
>
> graag jouw reactie
>
> groetjes barbara
>
>
>
> >From: "Martin Sjardijn"
> >To: "barbara" ,
> >Subject: Re: [Nettime-nl] netart, publiek en musea
> >Date: Sun, 25 Feb 2001 01:36:30 +0100
> >
> >Beste Barbara,
> >kunstenaars zijn zich hopelijk per definitie hyper(cyber)bewust.
> >Alle kunst ook de klassieke fysieke museumkunst gaat een unieke
relatie aan
> >met het publiek. Input aan de toeschouwer thuis op het beeldscherm
of in een expositieruimte verschilt niet wezenlijk.
> >In het ene geval loop je naar de computer, in het andere geval naar
de musuemruimte of galerie.
> >Het laatste is over het algemeen gezonder voor het lichaam op de
lange duur.
> >Echter met fittness valt ermee te leven.
> >
> >groet martin sjardijn
> >
> > ----- Original Message -----
> > From: barbara
> > To: [email protected]
> > Sent: Friday, February 23, 2001 7:21 PM
> > Subject: [Nettime-nl] netart, publiek en musea
> >
> >
> > Ik denk dat als ik stel dat NetArt een uniek product is dat geen
of weinig precedenten kent, iedereen het met me eens is.
> > Wat ik me echter afvraag is of kunstenaars zich bewust zijn van
de veranderde relatie tussen publiek en kunstwerk. Ik bedoel hiermee dat
netart een unieke relatie met het publiek heeft. Het kunstwerk ontvouwt
zich pas na input van de toeschouwer. De toeschouwer heeft dus een actieve
rol in het geheel die niet te vergelijken is met het bezoeken van een tentoonstelling
en passief (de hersenen buitenwege gelaten) naar een schilderij staren.
> > Dat brengt me meteen bij een tweede vraag. Hoe te tentoonstellen?
Is NetArt echt alleen maar gemaakt voor het net of zou het ook een plaats
in een museum verdienen en op wat voor manier dan. Hoe moeten tentoonstellingen
die bestaan uit digitale kunstwerken opgebouwd worden willen we die unieke
relatie met het publiek behouden......
>
>
>------------------------------------------------------------------------------
> Get Your Private, Free E-mail from MSN Hotmail at http://www.hotmail.com.
>
>
Get Your Private, Free E-mail from MSN Hotmail at http://www.hotmail.com.
______________________________________________________ * Verspreid
via nettime-nl. Commercieel gebruik niet * toegestaan zonder toestemming.