Karin Spaink on Tue, 1 Oct 2002 18:57:02 +0200 (CEST)


[Date Prev] [Date Next] [Thread Prev] [Thread Next] [Date Index] [Thread Index]

[Nettime-nl] Fwd: [Columns] Orders van Hogerhand (Het Parool, 1 okt. 2002)



From: Karin Spaink <[email protected]>
To: "Columns List Member" <[email protected]>
Date: Tuesday, October 1, 2002, 18:56
Subject: [Columns] Orders van Hogerhand (Het Parool, 1 okt. 2002)

ORDERS VAN HOGERHAND


MIJN PLOEG WAS IN KATWIJK AAN ZEE INGEPLAND. Aan de
boulevard werd ons uniforms en rangnummers uitgereikt, we
kregen jute zakken en een schep en konden aan de slag. We
schepten de zakken vol met zand en stapelden ze op. Na wat
dralen kwam een echtpaar naar ons toe. "Eh, als ik vragen
mag, wat bent u aan het doen?"

Ik geef toe, het moet een vreemd gezicht zijn geweest. Vier
mensen in rode legerpakken die op het strand een wal van
zandzakken opbouwden en daarachter levensgrote houten
soldaten opstelden.

"Tja, een heel verhaal," zei onze wachtmeester eerste klas.
"Den Haag, het begint bij Den Haag. U weet misschien dat
daar het Internationaal Strafhof wordt gevestigd, waar
oorlogsmisdadigers zullen worden berecht?" Het echtpaar
knikte. De wachtmeester vertelde dat bijna honderd landen
dat strafhof accepteren, maar Amerika niet, wat de zin van
zo'n hof enorm ondermijnt. Maar dat was niet alles. Amerika
zegt dat als er ook maar ��n enkele Amerikaan voor deze
rechtbank wordt gebracht, ze hem met man en macht zullen
komen bevrijden. Ze hebben zelfs een invasiewet aangenomen
om in dat geval Nederland binnen te vallen. Dat is nooit
eerder in de geschiedenis vertoond. Amerika onttrekt zich
daarmee niet alleen aan de internationale rechtsorde, ze
schenden hem bovendien. "Vandaar dat we ons kleine landje en
dat mooie internationale hof willen beschermen," zei de
wachtmeester. Het echtpaar bezag de zandzakkenwal ineens met
andere ogen. Het kon wel eens oorlog worden.

Maar iets knaagde. "Helpt dit dan?" vroeg het echtpaar. "Nou
nee," zei de wachtmeester eerlijk, "maar we doen in elk
geval iets. Dit leek ons beter dan de zoveelste
demonstratie. En wij hier zijn niet de enigen: overal langs
de kust zijn strandpatrouilles als aan het werk. Al die
houten soldaatjes doen precies waartoe wij gewone mensen
zijn veroordeeld: toekijken en afwachten wat er gebeurt."
Dat was inderdaad heel ernstig, vond het echtpaar, als
gewone burger sta je machteloos tegenover de grote politiek.
"Vandaar dat wij soldaat zijn geworden, het leger van
Hogerhand.nl," besloot de wachtmeester. "Met een leger kun
je w�l wat."

*

Al weken scheppen pelotons als het onze zandzakken vol en
maken ze bolwerkjes langs de kustlijn. Elke keer komen
burgers vragen wat er aan de hand is en krijgen die
vriendelijk uitleg. Geregeld komt de lokale krant langs en
schrijft daarna een stukje over Hogerhand, over de
invasiewet en over het belang van het Internationale
Strafhof. Geleidelijk wordt er een linie langs de kust
opgebouwd en krijgt het protest vorm. Overal waar de
strandpatrouilles van Hogerhand langs zijn geweest, staan
groepjes mensen na te praten: wat ze nu toch hebben gezien
en gehoord!

Alles gebeurt anoniem. De Hogerhanders kennen elkaar meestal
niet. De rekruten en leiding gebruiken literaire
pseudoniemen: de wachtmeesters heten Bull Super en Willem
Brakman,  de marsorders komen van Neeltje Maria Min -
vermoedelijk onder het motto "voor wie ik liefheb, wil ik
waken". Hogerhand wil geen woordvoerders, geen leiders
hebben.

Al doende wordt een nieuwe vorm van protest uitgedacht en
geschapen. De organisatie is geheel via internet opgebouwd.
Wekelijks melden zich nieuwe rekruten aan (de helft van mijn
peloton was nieuw) en worden er tientallen fortificaties
gemaakt. Honderden mensen sturen hun portret op voor de
houten soldaatjes. Bezoekers van de website betalen
zandzakken of proviand, verf of hout. Mensen geven tijd en
materiaal. Thuis stellen mensen roosters op, regelen
logistiek, wassen uniformen en overleggen in de virtuele
kazerne. Wie het idee steunt, draagt bij wat hij kan en wil,
en als niemand meer meedoet of iets geeft stort Hogerhand
automatisch in, net zoals Hogerhand zich nu vanzelf lijkt
uit te breiden. Hogerhand is een Linuxleger. Het wrange is
dat, m�cht Nederland - of een ander modern land - ooit
behoefte krijgen aan een ondergrondse, dat zo'n beweging
zich waarschijnlijk langs deze lijnen zal ontwikkelen. Dit
is het verzet van de toekomst.

"Op dit moment worden er dagelijks door 2 of 3 patrouilles
nieuwe fortificaties gebouwd. Verspreid over bijna 100 km
strand tussen Hoek van Holland en Den Helder, oogt het
allemaal nog heel nietig. Maar iedere dag komen er weer een
paar bij en zo werken we stapje voor stapje toe naar een
hecht front - misschien niet helemaal aaneengesloten, maar
in ieder geval indringend genoeg om bij de juiste mensen de
juiste vragen op te roepen," schrijft Hogerhand op haar
website. Daarbij hoort de vraag waarom wij voor acht miljard
Joint Fight Strikers kopen van het land dat belooft _ons_
binnen te vallen als _zij_ zich niet aan de internationale
rechtsorde hebben gehouden.


Karin Spaink
Het Parool, 1 oktober 2002


website: www.hogerhand.nl
foto's:  www.spaink.net/parool/20021001.html


==============================================================
Afmelden COLUMNS:
  mailto:[email protected]  Body: unsubscribe columns

Aanmelden voor de discussie over COLUMNS:
  mailto:[email protected]  Body: subscribe discussie
==============================================================


- K -

-- 

It's as if you're dying of thirst, and everyone around you 
is offering you potato chips. They think they're being 
helpful... 
   - pauper on alt.suicide.holiday, August 2001

______________________________________________________
* Verspreid via nettime-nl. Commercieel gebruik niet
* toegestaan zonder toestemming. <nettime-nl> is een
* open en ongemodereerde mailinglist over net-kritiek.
* Meer info, archief & anderstalige edities:
* http://www.nettime.org/.
* Contact: Menno Grootveld ([email protected]).