nettime-nl: Millennium-proef

[Diana Ozon <ozon@desk.nl> (by way of Josephine Bosma)]

Beste vrienden,

Helaas is mijn schrijfstijl vandaag wat stroef maar ik heb het op mij
genomen op deze Jongste dag verslaggeving te doen. Terwijl jullie je
waarschijnlijk voorbereiden op een knallende jaarwisseling naar het
Jubeljaar 2000 in het nieuwe millennium zit ik thuis. Gekluiserd aan de
buis en monitor onderga ik de koorts-trance van griep. Achter de computer
wil ik de millenniumbug waarnemen. Xs4all.mail doet al 'vreemd'. Voor de
gelegenheid heb ik mijn mooiste zilveren cyberblouse met starttrek-snit en
pauselijk glimmend goud-paars-zilveren gewateerde jasje over een laag dikke
truien aangetrokken. Geheel in het teken van de nieuwe tijd koester ik het
solitair zijn: een bonus na een jaar menselijke drukte. Afentoe komt mijn
vriend binnen en doet verslag van de twintigste eeuwse wereld buiten die op
zijn einde loopt.

De Dirk van de Broek in de 2e Nassaustraat heeft al zijn ruiten
dichtgetimmerd met platen hout. Met spuitbus staat erop geschreven: 'wij
zijn open tot vrijdag 5 uur'. Ze hebben zich voorbereid op een eventuele
rel. Overal rijden busjes ME gevuld met agenten van buiten de stad. Ze
reden ook langs de Dirk'. Mijn vriend zag de verbazing op hun provinciale
gezichten toen ze de barrikadering aanschouwden.
  Mijn vriend vermoedt dat in de binnenstad wel meer winkelruiten
dichtgetimmerd zijn als is er een orkaan op komst.Volgens mij zijn ze bang
dat mocht de stroom uitvallen er geplundert gaat worden.

Er wordt aangebeld: de bezorger van huis-aan-huisblad de Echo wenst mij
gelukkig nieuwjaar.

Buiten hangt grijs daglicht. De jongetjes van Marokkaanse ouders spelen
oorlogje met knallen. Nadat elke klap klinkt buitelen ze van pret als
bokjes over de stoep. Ze zijn banger voor auto's dan voor het explosieve
speelgoed. De kleinste, Hoessein en hij reikt tot mijn heuphoogte, kan
verbazingwekkend ver gooien: de rotjes vliegen tot de 2e etage voor ze
ontploffen. Net hadden ze een enorme knal: het leek een heuse aanslag. De
ruiten daverden en lang hierop dreven slierten rook laag over straat. Er
staat weinig wind en ik verwacht dat nog voor de duisternis invalt het
daglicht wordt gesmoord in kruitdamp.

Op tv krijst de eerste millennium-baby geboren in Aukland Australie. De
hele middag zijn er brave festiviteiten te bewonderen: vuurwerk, koorzang
en naar de camera's zwaaiende jongeren. De millenniumbugs zijn daar
'uitgebleven' aldus de NOS. Alleen een rampje in een kerncentrale maar 'de
straling bleef beperkt'.
  Jeltsin neemt op de valreep afscheid. Op de achtergrond wapperen, in een
verder schaars (met 3 ballen) versierde kerstboom, de
zilversliertjes-versiering op de tocht die heerst in zijn oud-tzaristische
gebouw.

De NOS heeft een speciale uitzending en laat 'mensen van deze tijd' aan het
woord. Lidewij Edelkoort mag weer uitleggen dat de mens 'de nieuwe tijd'
ingaat. Videokunstenaar Micha Klein en zijn vriendin zitten als John en
Yoko in het wit gekleed (zwarte nagellak!) op bed en ondersteunen het
verhaal van Willem de Ridder dat de mens onthaast en meer tijd voor
zichzelf neemt. De 'technische' metalen onderdelen van schoudbandjes
klemmen in het vlees van Micha's vriendin. Ze hebben het over 'een
belangrijke kunstbeurs' dit komende jaar. Toch nog teveel aandacht voor
'details van buitenaf' observeer ik. De nare drukkende metalen dingetjes in
het mooie blote schoudervlees illustreren dit treffend.
De waarden van de 'jaren 60' 'gaan voort in de 'autumn, spring of winter of
love' aldus Martijn Krabbe. Een nieuwe generatie zal het uitdragen. De
regie schakelt over naar een modeshow: de mens van de toekomst draagt wat
ik omschrijf als 'stralingsvrije kleuren'. Vuurwerend zilver,
bouwvak-oranje en als tegenkleur blauw. Het ziet er allemaal draagbaar
sci-fi uit en vooral nogal macho, chemisch en technisch. Voor de
teeny-boppers en burgers is er gif-roze confectie van joggingstof en alles
opnieuw versierd met zilver.
In elk geval weinig esotherisch en ontdaan van de vandaag veel gequote
mededelingen dat "men zich minder van zijn omgeving en opgelegde oude
waarden aan zal trekken'. Ik zie weer gewoon de nieuwe mode, de trent en
trentvolgers: een sinds de oertijd zich herhalend patroon.

Het wordt buiten alsmaar grauwer. De Turkse buurvrouw is al een uur langs
mijn raam aan het slepen met nieuwgekochte reservedekens en uitpuilende
tassen voedsel. Dirk van de Broek heeft de schrik er goed ingebracht! Ik ga
zo maar 's een fles water vullen voor ik het vergeet vanavond...
  Als 'no future' doemdenkster avant-la-lettre is een dag als vandaag
gefundenes fressen voor mij. Ik ben de angst al lang voorbij. Sinds eind
jaren tachtig had ik de neiging te denken dat het '99 ipv '89 was, ook bij
datering van brieven. In '92 meende ik dat het al 2002 was. In 93 voelde ik
mij in 2004 en momenteel ervaar ik mijn tijdsbesef als 2014. Al jaren een
hele vreemde ervaring. Voor mij begon de tijdverandering toen ik in '84 in
de computer ging leven. Mijn eerste comp stond altijd op 1980. Dus ik werd
steeds geconfronteerd met de vraag: in welk jaar leven wij. Tijd is zo'n
relatief begrip: Joodse en Islamitische vrienden leven in een andere
tijdsaanduiding en toch zitten we 'in dezelfde tijd'. Mijn tijdsbegrip
veranderde vooral doordat ik met de eerste cybergenetratie en volstrekte
otaku's omging. Mijn vriendenkring verplaatste zich naar databestanden.
Meermaals heb ik met tranen van vreugde en alle andere menselijke emoties
gereageerd op wat zich over mijn beeldscherm en uit de geluidsboxen
ontvouwde. En we blijven in ontwikkeling!

Op tv wordt voorspeld dat kantoren in de toekomst wegens gecomputeriseerd
thuiswerken woningen worden en woningen comfortabeler raken terwijl de
visite zich naar internet verplaatst.
  Het was DFM's Johnnie Turbo die mij leerde dat we in 'ruimteschepen'
leven. En ik zit inderdaad op dit moment in mn eigen spaceship en observeer
de aarde. Gsmmend trekken jongvolwassenen aan mijn raam voorbij terwijl zij
schijnbaar tegen zichzelf praten. Ook ik ben niet aan een mobieltje
ontkomen. Zodra de lente losbreekt heb ik het hard nodig: ik trek me met
alle levende wezens uit mijn woning terug in een groene koepel. Het Terra
2000 experiment op mijn volkstuin. Mijn computer wordt aan de zonnepanelen
gezet. Zo hebben we onze digitale leefomgeving bij de hand en begaan niet
de fout van de voorafgaande "terug naar de natuur-generatie'. Die hippies
waren hun tijd ver vooruit maar hadden het juiste gereedschap nog niet
waardoor ze te geisoleerd van 'het heden' raakten. Ofwel 'van de wereld'.

Ikzelf ben in de ban van het 'global' gebeuren. De NOS toont hoe Moskou
zich opmaakt voor de Millenniumbug. De Dr Strangelove's van beide vroegere
aardsvijanden hebben zich verschanst in een bunker in Washington mochten de
kernraketten zich spontaan als vuurpijlen over de aarde losschieten. Mooie
James Bondachtige mannen in jaren 50 technicollor illustreren het verhaal
van de NOS. 'Jeltsin levert de rode knop in'. Een eventueel
millenniumprobleem/incident zou de man fysiek teveel zijn.

Inmiddels is het middernacht in Japan en Zuid-Korea. Hier tref ik eindelijk
zen-achtige beelden van rust. Eeuwen oude klokken worden met boomstammen
tot luiden gebracht. In Japan galmen ze 108 maal en in Korea 33 keer als
traditionele getallen voor geluk. De mannelijke bevolking heeft zich in
donkere maatkostuums gehuld. De dames in het wit en lang en monnikken zijn
gehuld in witte pijen. Voor een Japans beeld van Boedha verschijnt een
manga-animatie van een blauwe poes die met een voetbal Boedha uit beeld
schiet. In korea vangt de presentator een echte bal op: mooi geschakelt
tv-werk.
  Ik ga er maar 's echt voor zitten. Buiten wordt het langzaam donker.  De
zon schuift weg van het westerlijk halfrond. De rode achterlichten van
auto's kruipen uit de straat. Straks zal het hier heel rustig worden. Het
blauwe licht van de monitor en het veelkleurig geschetter uit de tv werpen
een feeeriek effect over mijn oudjaarsavond-outfit. Misschien wel aardig
voor de passanten langs mijn benedenetage maar ik ga de gordijnen
dichtdoen: de fysieke wereld buiten sluiten en vanonder mn dekbed genieten
van Bart Chabot's millennium-mededelingen.

Genoeg eten in huis om tot de griep is uitgewerkt te overleven. Zelden ben
ik zo feestelijk ziek geweest. Ik ga vanuit bed dromen dat ik astronaut
ben: dat heb ik altijd willen zijn. Wauw, het is nu werkelijk al bijna op
de halve wereld het Jaar 2000: ooit zo science-fictionachtig ver weg.

Allen een goed nieuw jaar!!! Indien er iets bijzonders gebeurt, volgt later
nog zo'n ijlend verslagje. Moge dit bericht bij wijze van millenniumproef
uit jullie bugproofe comps gereplyed worden dankzij bij de tijdse providers.

Liefs, groeten, gelukkig nieuw jaar en mazzel,

digikus
Diana


--
* Verspreid via nettime-nl. Commercieel gebruik niet toegestaan zonder
* toestemming. <nettime-nl> is een gesloten en gemodereerde mailinglist
* over net-kritiek. Meer info: list@dds.nl met 'info nettime-nl' in de
* tekst v/d email. Archief: http://www.factory.org/nettime-nl. Contact:
* nettime-nl-owner@dds.nl. Int. editie: http://www.desk.nl/~nettime.